Kανονικά η 1η ημέρα του 4ημέρου ήταν η χθεσινή, 16/6 , αλλά επειδή δεν έχει «μεγάλο» headliner ούτε και μεγάλη πληθώρα γκρουπ, λογίζεται-κατά κάποιο τρόπο- σαν «προπαρασκευαστική». Ο τεράστιος Udo ήταν το σημαντικότερο όνομα της ημέρας αυτής αλλά δυστυχώς ο προγραμματισμός και οι υποχρεώσεις μου δεν μου επέτρεψαν να είμαι 1 ημέρα νωρίτερα για να τον δω καθόσον έφτασα την ίδια ημέρα αλλά αργά το βράδυ.
Το συγκρότημα που άνοιγε την σημερινή ημέρα ήταν «δυστυχώς» οι δικοί μας Firewind. Και γράφω δυστυχώς γιατί, ενώ αρχικά βλέποντας το Line-up του Graspop, χάρηκα που θα έβλεπα για άλλη μια φορά το ταλαντούχο Gus και την παρέα του, διαπίστωσα διαβάζοντας το αναλυτικό πρόγραμμα ότι θα έβγαιναν 11.30 π.μ. !! Τραγικό… Ένα γκρουπ του βεληνεκούς των Firewind να ξεκινά πρωϊνιάτικα, έστω και αν πρόκειται για την main stage ! Συγγνώμη αλλά όσο και να διαφωνούν μερικοί, ήταν μέγα λάθος του management team καθώς θα ήταν πολύ καλύτερα να έπαιζαν στην αμέσως μικρότερη κλειστή σκηνή όπως οι Paradise Lost Obituary, Sacred Reich, μεγάλα γκρουπ που έπαιξαν απογευματινοβραδινές ώρες όπως αρμόζει σίγουρα και στους Firewind, δεν είναι τοπική μπάντα… Οι «πρωϊνοί» τύποι λοιπόν, είχαν την δυνατότητα να δουν τον Gus (και άλλους πιτσιρικάδες ταλαντούχους πρωτοεμφανιζόμενους σε Super Gigs) οι υπόλοιποι που είτε δεν μπορούσαν ξυπνήσουν από τις 9.30 είτε δεν είχαν φτάσει ακόμη στο Graspop (όπως εγώ που ερχόμουν οδικώς από Γερμανία εκείνη την ώρα…) έχασαν την ευκαιρία να φωνάξουν για τους –εκπληκτικούς κατά τα άλλα- Firewind.
Το συγκρότημα που άνοιγε την σημερινή ημέρα ήταν «δυστυχώς» οι δικοί μας Firewind. Και γράφω δυστυχώς γιατί, ενώ αρχικά βλέποντας το Line-up του Graspop, χάρηκα που θα έβλεπα για άλλη μια φορά το ταλαντούχο Gus και την παρέα του, διαπίστωσα διαβάζοντας το αναλυτικό πρόγραμμα ότι θα έβγαιναν 11.30 π.μ. !! Τραγικό… Ένα γκρουπ του βεληνεκούς των Firewind να ξεκινά πρωϊνιάτικα, έστω και αν πρόκειται για την main stage ! Συγγνώμη αλλά όσο και να διαφωνούν μερικοί, ήταν μέγα λάθος του management team καθώς θα ήταν πολύ καλύτερα να έπαιζαν στην αμέσως μικρότερη κλειστή σκηνή όπως οι Paradise Lost Obituary, Sacred Reich, μεγάλα γκρουπ που έπαιξαν απογευματινοβραδινές ώρες όπως αρμόζει σίγουρα και στους Firewind, δεν είναι τοπική μπάντα… Οι «πρωϊνοί» τύποι λοιπόν, είχαν την δυνατότητα να δουν τον Gus (και άλλους πιτσιρικάδες ταλαντούχους πρωτοεμφανιζόμενους σε Super Gigs) οι υπόλοιποι που είτε δεν μπορούσαν ξυπνήσουν από τις 9.30 είτε δεν είχαν φτάσει ακόμη στο Graspop (όπως εγώ που ερχόμουν οδικώς από Γερμανία εκείνη την ώρα…) έχασαν την ευκαιρία να φωνάξουν για τους –εκπληκτικούς κατά τα άλλα- Firewind.
Megadeth
Οι Megadeth είναι από τα αγαπημένα μου γκρουπ και είχα να την τύχη να τους δω για πολλοστή φορά. Και δεν με χάλασε καθόλου. Μain stage 1. Φοβερό το βιομηχανο-φουτουριστικό σκηνικό στα πλαίσια του Dystopia και κομμάτια από τον ίδιο δίσκο όπως τα “The Threat Is Real", "Dystopia", "Post American World" και "Fatal Illusion" δεν μας χάλασαν καθόλου, αντιπροσωπευτικά του πολύ καλής νέας δουλειάς! Φυσικά οι κομματάρες του παρελθόντος δεν έλειψαν, Ηangar 18, Holy wars, Τornado of souls και ήταν εκεί, με τα ”She Wolf” και “Symphony of Destruction” να τα πλαισιώνουν άψογα, οι δε εκτελέσεις τους άψογες ως συνήθως από τους επαγγελματίες (με την καλή έννοια…) Megadeth.
Οι Megadeth είναι από τα αγαπημένα μου γκρουπ και είχα να την τύχη να τους δω για πολλοστή φορά. Και δεν με χάλασε καθόλου. Μain stage 1. Φοβερό το βιομηχανο-φουτουριστικό σκηνικό στα πλαίσια του Dystopia και κομμάτια από τον ίδιο δίσκο όπως τα “The Threat Is Real", "Dystopia", "Post American World" και "Fatal Illusion" δεν μας χάλασαν καθόλου, αντιπροσωπευτικά του πολύ καλής νέας δουλειάς! Φυσικά οι κομματάρες του παρελθόντος δεν έλειψαν, Ηangar 18, Holy wars, Τornado of souls και ήταν εκεί, με τα ”She Wolf” και “Symphony of Destruction” να τα πλαισιώνουν άψογα, οι δε εκτελέσεις τους άψογες ως συνήθως από τους επαγγελματίες (με την καλή έννοια…) Megadeth.
Μεγάλη μας χαρά που ξαναβλέπαμε τον Ellefson, αναπόσπαστο κεφάλαιο της ιστορίας του γκρουπ. Kiko Loureiro και Dirk Verbeuren σπουδαία εμφάνιση ως νέα μέλη. O μόνος μου φόβος ήταν η φωνή του Mustaine που σε κάποιες παλαιότερες εμφανίσεις του γκρουπ, όπως αυτή των Big4 στην Αθήνα, ήταν επιεικώς τραγική στα απαιτητικά, από φωνητικής άποψης, κομμάτια. Ευτυχώς όμως ο Dave βρέθηκε σε καλή μέρα και η συνολική απόδοση του γκρουπ ικανοποιητικότατη!
Αmon Amarth
Αmon Amarth, main stage 2. Tι γκρουπάρα! Δράκοι, Βίκινγκς, Φωτιές, πυροτεχνήματα, ο κακός χαμός! Ο frontman δυναμικότατος με πολύ καλή επαφή με το κοινό, το set list ικανοποίησε τους οπαδούς και όχι μόνο. Από τις κορυφαίες στιγμές το “Death in fire” το οποίο live είναι ακόμη καλύτερο από την studio version. Μία ώρα και ένα τέταρτο ήταν ικανό να μας ισοπεδώσει με κορυφαίες εκτελέσεις των “War Of The Gods” , “Raise Your Horns” και “First kill” από τον νέο δίσκο ενώ τα “Guardians of Asgaard” “Twilight Of The Thunder God”, “The Pursuit Of Vikings” “As Loke Falls” ξετύλιξαν περίτεχνα την ιστορία των Βίκινγκς !
Αmon Amarth, main stage 2. Tι γκρουπάρα! Δράκοι, Βίκινγκς, Φωτιές, πυροτεχνήματα, ο κακός χαμός! Ο frontman δυναμικότατος με πολύ καλή επαφή με το κοινό, το set list ικανοποίησε τους οπαδούς και όχι μόνο. Από τις κορυφαίες στιγμές το “Death in fire” το οποίο live είναι ακόμη καλύτερο από την studio version. Μία ώρα και ένα τέταρτο ήταν ικανό να μας ισοπεδώσει με κορυφαίες εκτελέσεις των “War Of The Gods” , “Raise Your Horns” και “First kill” από τον νέο δίσκο ενώ τα “Guardians of Asgaard” “Twilight Of The Thunder God”, “The Pursuit Of Vikings” “As Loke Falls” ξετύλιξαν περίτεχνα την ιστορία των Βίκινγκς !
Black Sabbath
Μain stage 1 ξανά. Ήγγηκεν η μεγάλη στιγμή. Ήταν Σάββατο και μάλιστα μαύρο αφού είχε ήδη νυχτώσει... H βροχή από τα ηχεία σε προδιέθετε για το επακόλουθο. Γέλια στο βάθος, ενός παρανοϊκού, νομίζω Ozzy τον λένε… Ναι, οι πατέρες του heavy metal πάλι επί σκηνής με το αυθεντικό, σχεδόν, αρχικό σχήμα. Αν είχα εκπλαγεί βλέποντας τον Ozzy πριν 11 χρόνια να χοροπηδά πάνω-κάτω, δεν μπορώ να εκφράσω πώς μπορεί να νιώθει κανείς βλέποντας τον 70χρονο θρύλο να κάνει το ίδιο που έκανε και πριν 50 χρόνια! Η φωνή του ανατριχιαστική ακόμη και τώρα, ο Βutler με τον Iommy επίσης δεν υστερούσαν καθόλου, το παίξιμό τους αναλλοίωτο πραγματικά και μετά από τόσο καιρό το feeling παραμένει το ίδιο!
Βέβαια το βελγικό κοινό δεν μπορώ να πω πως ανταποκρίθηκε όπως έπρεπε. Τι και αν ο madman τους φώναζε, τι και αν τους παρότρυνε να σηκώσουν όλοι τα χέρια, τι και αν τους προέτρεπε να χοροπηδήσουν μαζί του... Μάταια… Ήμουν πολύ κοντά στην σκηνή και είχα την εντύπωση ότι το κοινό παρακολουθούσε συναυλία jazz. Πάρα ταύτα, war pigs, Fairy Wear boots, Black Sabbath και God is dead, …. από τον τελευταίο (οριστικά) δίσκο τους μας άφησαν, τουλάχιστον εμένα, απόλυτα ικανοποιημένους και «γεμάτους». Το Graspop χαιρέτισε λοιπόν οριστικά τους πατέρες αφήνοντας μας με μια γλυκόπικρη γεύση. Πίκρα για το τέλος ενός μεγαλειώδους γκρουπ, ευχάριστη γεύση όμως για ένα τόσο ένδοξο τέλος
Μain stage 1 ξανά. Ήγγηκεν η μεγάλη στιγμή. Ήταν Σάββατο και μάλιστα μαύρο αφού είχε ήδη νυχτώσει... H βροχή από τα ηχεία σε προδιέθετε για το επακόλουθο. Γέλια στο βάθος, ενός παρανοϊκού, νομίζω Ozzy τον λένε… Ναι, οι πατέρες του heavy metal πάλι επί σκηνής με το αυθεντικό, σχεδόν, αρχικό σχήμα. Αν είχα εκπλαγεί βλέποντας τον Ozzy πριν 11 χρόνια να χοροπηδά πάνω-κάτω, δεν μπορώ να εκφράσω πώς μπορεί να νιώθει κανείς βλέποντας τον 70χρονο θρύλο να κάνει το ίδιο που έκανε και πριν 50 χρόνια! Η φωνή του ανατριχιαστική ακόμη και τώρα, ο Βutler με τον Iommy επίσης δεν υστερούσαν καθόλου, το παίξιμό τους αναλλοίωτο πραγματικά και μετά από τόσο καιρό το feeling παραμένει το ίδιο!
Βέβαια το βελγικό κοινό δεν μπορώ να πω πως ανταποκρίθηκε όπως έπρεπε. Τι και αν ο madman τους φώναζε, τι και αν τους παρότρυνε να σηκώσουν όλοι τα χέρια, τι και αν τους προέτρεπε να χοροπηδήσουν μαζί του... Μάταια… Ήμουν πολύ κοντά στην σκηνή και είχα την εντύπωση ότι το κοινό παρακολουθούσε συναυλία jazz. Πάρα ταύτα, war pigs, Fairy Wear boots, Black Sabbath και God is dead, …. από τον τελευταίο (οριστικά) δίσκο τους μας άφησαν, τουλάχιστον εμένα, απόλυτα ικανοποιημένους και «γεμάτους». Το Graspop χαιρέτισε λοιπόν οριστικά τους πατέρες αφήνοντας μας με μια γλυκόπικρη γεύση. Πίκρα για το τέλος ενός μεγαλειώδους γκρουπ, ευχάριστη γεύση όμως για ένα τόσο ένδοξο τέλος
King Diamond
Έφτασε μεσάνυχτα και παραμένω
στην κεντρική σκηνή αναμένοντας την εμφάνιση του King Diamond. Ξέχασα να αναφέρω ότι μπορούσες άνετα να
παρακολουθήσεις και τις 2 σκηνές σε όποια και να ήσουν απλά είχε διαχωριστικό
κιγκλίδωμα μεταξύ τους και εάν ήθελες να πας από το μέρος της μίας στην άλλη ώστε
να είσαι ακόμη πιο κοντά έπρεπε να γυρίσεις αρκετά μέτρα πίσω και να μπεις άλλα
τόσα ξανά στο μέρος της άλλης. H ώρα δεν θα μπορούσε να ήταν καταλληλότερη για την εμφάνιση του
σκοτεινού βασιλιά. Το σκηνικό ήταν κυριολεκτικά μια θεατρική σκηνή όπου θα
εκτυλισσόταν ολόκληρο το Abigail, όπως
είναι και προγραμματισμένο σε όλη την περιοδεία του γκρουπ. Με την βοήθεια backing vocals και την συμμετοχή
ηθοποιών η ιστορία της Abigail πήρε σάρκα και οστά επί μιάμιση ώρα, ένα μοναδικό μουσικοθεατρικό θέαμα
που δεν το βλέπεις συχνά από ένα μαέστρο του είδους.
Τα “Melissa” και “ Come To The Sabbath” εξαιρετικές επιλογές για το set list ως επίσης δικά του τέκνα από τους Mercyful Fate Η εκτέλεση του έργου φανταστική, τα φωνητικά του Diamond ήταν ανώτερα του αναμενομένου αφού οι απαιτήσεις των κομματιών είναι πολύ υψηλές (έχω δει live του γκρουπ τις «καλές» εποχές του όπου η φωνή του ήταν τουλάχιστον προβληματική ίσως για λόγους υγείας…) το δε κιθαριστικό δίδυμο εξαιρετικότατο, δεν είναι άλλωστε και τυχαίο αφού ένας εξ αυτού, ο κύριος Andy La Roque συγκαταλέγεται στους καλύτερους βιρτουόζους του είδους.. Η παράσταση έλαβε τέλος για σήμερα αφήνοντας το κοινό σίγουρα ευχαριστημένο με το παραπάνω!
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου